سه شنبه شب است جلوی خانه شما یک سطل بزرگ آبی رنگ، پر از روزنامه، مقوا، بطری، قوطی، سینی های فویل و ظروف خالی ماست قرار دارد. ممکن است با این فکر که سهم خود را برای کاهش ضایعات انجام می دهید، احساس فضیلت داشته باشید. اما بعد از اینکه ظرف ماست را آبکشی کردید و آن را داخل سطل انداختید، احتمالاً دیگر زیاد به آن فکر نمی کنید.

حقیقت در مورد بازیافت در بسیاری از مناطق ایالات متحده و بسیاری از اروپا نگران کننده است. فردا صبح محتویات سطل بازیافت داخل یک کامیون ریخته می شود و برای تفکیک به مرکز بازیافت منتقل می شود. بیشتر مواد برای پردازش و در نهایت در محصولات جدید استفاده می شوند. اما مقدار زیادی از آن به محل دفن زباله ختم می شود.

بنابراین چه مقدار از موادی که در سطل زباله معمولی می رود از سفر به محل دفن زباله جلوگیری می کند؟ برای کشورهایی که بازیافت حاشیه‌ای انجام می‌دهند، این عدد – که نرخ بازیابی نامیده می‌شود – به طور متوسط ​​حدود 70 تا 90 درصد به نظر می‌رسد، اگرچه داده‌های گسترده‌ای در دسترس نیست. این بد به نظر نمی رسد. اما در برخی از شهرداری ها تا 40 درصد هم می رسد.